Historisch gezien kenmerkt het hoger (beroeps)onderwijs zich door flexibiliteit. Studenten in het hoger onderwijs kunnen namelijk voor een groot deel zelf bepalen waar, wanneer, in welk tempo, hoe, en met wie ze leren. De mogelijkheid om hoger onderwijs verder te flexibiliseren is de afgelopen jaren echter verder toegenomen. Daarmee wordt enerzijds beoogd nog beter dan voorheen in te spelen op technologische innovaties, maatschappelijke ontwikkelingen en behoeften van de arbeidsmarkt. Anderzijds wordt gesuggereerd dat het vergroten van de regie van studenten over het eigen leerproces bijdraagt aan autonomie en motivatie, waardoor zij (mogelijk) diepgaander leren en beter presteren en beter worden voorbereid op hun deelname aan de arbeidsmarkt. Immers, ook van medewerkers wordt steeds vaker verwacht dat zij zelf verantwoordelijkheid kunnen nemen over hun leer- en ontwikkelproces, in de zin dat zij hun leerbehoeften herkennen en hierop actie ondernemen.
Echter, om verantwoordelijkheid te kunnen nemen over het eigen leerproces, is het voor een student (of een lerende in het algemeen) essentieel om passende keuzes te maken ten behoeve van het eigen leerproces. Met andere woorden: studenten moeten beschikken over het vermogen om het leren zelf te kunnen reguleren.
Laten we vooropstellen: verantwoordelijkheid nemen over het eigen leerproces is niet makkelijk. Dat wordt bevestigd door talloze onderzoeken die laten zien dat studenten moeite hebben met zelfregulerend leren, ook in het hoger onderwijs. Maar we mogen het goede nieuws niet vergeten: Zelfregulerend leren is te leren! Echter, studenten hebben hierbij ondersteuning nodig en de docent speelt daarin een cruciale factor. Dat biedt kansen! Maar, hoe doe je dat dan precies? Wat doet ie wanneer? En wat betekent het voor jou als docent?
In deze whitepaper besteden aandacht voor het versterken en ondersteunen van het zelfregulerend leren van studenten in het hoger onderwijs. Met verwijzingen naar literatuur, tips & tools en momentjes van reflectie.
